این سیاست لعنتی!

به نام او

این روزها، همه چیز خنده دار و مضحک می شود: ۲۹ خرداد، سالگرد شهادت دکتر شریعتی است و ۳۱ خرداد شهادت دکتر مصطفی چمران! اما خنده و تاسفش اینجاست که این آدمها، فقط به جرم اینکه دستشان از دنیا کوتاه است، به راحتی بازیچه ی دست جناحهای سیاسی می شوند و این سیاست لعنتی، مثل همیشه نمی گذارد و نمی خواهد که آدمها، همانجور که هستند، بمانند و دوست داشتنشان، انگشت اتهام طرفداری از یک گروه خاص را به سمت آدم نشانه نرود. خودتان ببینید که نه شریعتی برای گروه خاصی است و نه چمران!

بزرگترین گناه سیاست، همین دروغ های بزرگ است و لقب های کثیف و مرزهای بی خودی...!

سوریه است ،مجلس سوگواری شریعتی ، علی شریعتی! تابوت دکتر علی شریعتی در میان است و همه جمعند. از امام موسی صدر و خواهر زاده اش ،صادق طباطبایی تا دکتر مفتح و خانواده شریعتی و سایرین. کمی آن طرفتر مصطفی چمران ایستاده است . کاغذی در دست دارد و با حزنی جاوید در گلو بر سر پیکرشریعتی چنین می خواند :

 " ای علی ! تو جامعه ایران را به لرزه در آوردی ، تو تشیع حقیقی را به مردم معرفی نمودی ، تو لذت شهادت را به شیعیان حسین چشاندی ، تو مجسمه جود و تعصب را شکستی ، تو خاندان زر و زور و تزویر را رسوا کردی ، تو ای شمع زیبای من ! چه خوب سوختی و چه زیبا نور تاباندی و چه با شکوه هستی خود را در قربانگاه عشق ، فدای حق کردی . و تو ای علی ! بر همه مجاهدین که در راه حق به افتخار شهادت نائل میشوند تو شاهد و شهیدی "